PROPOZYCJA NOWEGO SYSTEMU EDUKACJI SZKOLNEJ

Założenia wstępne

Należy przyjąć zasadę, że zbędne są dotychczasowe dyskusje na temat wieku dzieci, w którym one powinny rozpoczynać naukę w szkole, bo wiek ten nie zależy arbitralnie od woli rodziców ani od władz szkolnych. Zależy przede wszystkim od psychicznego rozwoju dziecka i być może częściowo od jego rozwoju fizycznego, ale w tym wypadku to dotyczy raczej wyłącznie tych dzieci, które są kandydatami do szkoły specjalnej. O tym jednak powinni decydować specjaliści, jakimi są psycholog i pedagog, a gdy między nimi zaistnieje rozbieżność, to dopiero wtedy ostatnie słowo mogą mieć rodzice, bo to przecież jest ich dziecko i na nich spoczywa największa odpowiedzialność za wychowanie dziecka i przygotowanie go do życia w społeczeństwie.

Zatem o rozpoczynaniu nauki szkolnej przez dzieci nie powinien decydować ich wiek, lecz rozwój umysłowy dziecka i jego dojrzałość psychiczna. Naukę szkolną mogą rozpoczynać dzieci nawet pięcioletnie, jeżeli są do tego dojrzałe. Decydować o tym powinni wspólnie rodzice i odpowiedni specjaliści ze strony szkoły.
Do pierwszej klasy szkoły wstępnej przyjmuje się dzieci w wieku sześciu lat po zakwalifikowaniu ich przez szkolny zespół: psycholog + pedagog. Dzieci, które nie zostaną zakwalifikowane do rozpoczęcia nauki w pierwszej klasie, będą zmuszone rozpocząć naukę w następnym roku w wieku siedmiu lat.

Uzasadnieniem takiego sposobu myślenia jest fakt, że pomiędzy dziećmi urodzonymi w styczniu i tymi urodzonymi w grudniu tego samego roku jest różnica prawie jednego roku, a tym samym pomiędzy tymi dziećmi możliwa jest różnica w ich rozwoju psychicznym. Wprawdzie rocznik ten sam, a rozwój dziecka z wielu powodów może być różny.

Należy skończyć z dotychczasowymi przygotowaniami: przez przedszkola do szkoły podstawowej, przez szkoły podstawowe do szkoły średniej, przez szkoły średnie do szkół wyższych.
Tylko jedno przygotowanie będzie obowiązkowe, a jest nim na każdym etapie kształcenia, przygotowywanie ucznia do życia na poziomie takim, jaki jest przewidziany na danym poziomie kształcenia.
Ponieważ obowiązkiem szkoły jest przygotowanie młodzieży do życia, więc powszechnie powinna być uwzględniona zasada, że każdy młody członek społeczeństwa ma prawo otrzymać od szkoły to, na co zasługuje. Uczniowie wybitnie uzdolnieni powinni mieć zapewnione specjalne warunki kształcenia.
Poziomy edukacji

Na podstawie tego, co przedstawiono w założeniach wstępnych, przyjmuje się zasadę, że całą edukację szkolną w nowym systemie szkolnym dzieli się na następujące trzy czteroletnie etapy:
1 Czteroletnia szkoła wstępna
2 Czteroletnie gimnazjum
3 Czteroletnia szkoła średnia (lub pięcioletnia)

Czteroletnia szkoła wstępna

W klasach od I do IV powinny uczyć nauczycielki najbardziej doświadczone o wysokich kwalifikacjach, a to dlatego, że ten okres rozwoju dziecka tego wymaga. Od tego, jak dziecko w tym czasie zostanie ukształtowane, będzie zależała jego dalsza nauka na wyższych szczeblach edukacji. Poza tym ważna jest w tym czasie również strona wychowawcza dziecka, niekiedy jest ona nawet najważniejsza.

Każdy uczeń w poszczególnych klasach powinien opanować materiał przewidziany programem i to jest wszystko, co od niego może być wymagane. Otrzymując odpowiednie stopnie z każdego przedmiotu, przechodzi do następnej klasy niezależnie od stopnia opanowania materiału. Po ukończeniu IV klasy automatycznie zostaje uczniem czteroletniego gimnazjum. W czasie nauki w szkole wstępnej należy wyszukiwać uczniów wybitnie uzdolnionych i kierować ich do klas wyodrębnionych w niektórych szkołach lub stosować indywidualny tok nauczania.

Czteroletnie gimnazjum

Uczniowie gimnazjum to już nie dzieci, ale młodzież dojrzewająca i dlatego wymagająca zupełnie innego traktowania w szkole. Młodzież w tym wieku, w trudnym wieku dojrzewania wymaga również od rodziców takiego jej traktowania, jak ten przejściowy wiek wymaga.
Uczniowie we wszystkich klasach gimnazjum, podobnie jak w szkole wstępnej, niezależnie od stopnia opanowania programu w danej klasie, otrzymują odpowiednie stopnie z każdego przedmiotu i przechodzą do klasy następnej. W przypadku otrzymania niedostatecznych stopni z opanowania obowiązującego materiału, nie ma obowiązku powtarzania klasy. Po ukończeniu IV klasy gimnazjum obowiązuje egzamin końcowy.
W czasie nauki w gimnazjum, podobnie jak w szkole wstępnej, należy wyszukiwać uczniów wybitnie uzdolnionych i kierować ich do klas wyodrębnionych w niektórych szkołach lub stosować indywidualny tok nauczania. Kształcenie na poziomie gimnazjum kończy się egzaminem końcowym. Jednoczesne uwzględnienie przy tym ocen z poszczególnych przedmiotów otrzymanych po ukończeniu kolejnych klas, pozwala ocenić poziom dotychczasowego wykształcenia i wystawić rekomendację na dalszy rodzaj kształcenia w następujących szkołach:

a) Czteroletnia zasadnicza szkoła zawodowa
b) Czteroletnie liceum ogólnokształcące oraz liceum pięcioletnie dla kierunków z zajęciami praktycznymi
c) Pięcioletnie technikum zawodowe

Czteroletnia zasadnicza szkoła zawodowa

Do branżowych czteroletnich szkół zawodowych przyjmowani są absolwenci gimnazjów, którzy po ich ukończeniu nie otrzymali rekomendacji do innych szkół średnich. Egzamin wstępny do tych szkół nie obowiązuje.
W ramach czteroletniego kształcenia odbywa się kształcenie teoretyczne i praktyczne oraz odbywana jest praktyka zawodowa w określonym zakładzie pracy. Po zakończonym kształceniu obowiązuje egzamin kwalifikacyjny i absolwent otrzymuje świadectwo ukończenia szkoły z podaniem stopnia kwalifikacyjnego w danym zawodzie.
Świadectwo ukończenia szkoły zawodowej nie upoważnia do wstępu na wyższą uczelnię.
Ukończenie szkoły zawodowej kończy edukację szkolną, a podwyższanie zdobytych kwalifikacji będzie możliwe dopiero na różnych kursach dokształcających w systemie wieczorowym lub zaocznym, ale już po podjęciu pracy zawodowej.

Czteroletnie liceum ogólnokształcące oraz pięcioletnie liceum zawodowe z zajęciami praktycznymi

Pomyślne ukończenie nauki w obu typach liceum upoważnia przystąpienie do egzaminu maturalnego. Świadectwo maturalne zapewnia podjęcie kierunkowych studiów na wyższych uczelniach bez egzaminu wstępnego. W przypadku podejmowania innego kierunku studiów - egzamin wstępny obowiązuje.

Pięcioletnie technikum zawodowe

Pomyślne ukończenie nauki w pięcioletnim technikum zawodowym upoważnia przystąpienie do egzaminu maturalnego. Świadectwo maturalne zapewnia podjęcie kierunkowych studiów na wyższych uczelniach bez egzaminu wstępnego. W przypadku podejmowania innego kierunku studiów - egzamin wstępny obowiązuje.

Informacja uzupełniająca

W powyższym układzie przedstawiłem tylko szkielet nowego systemu szkolnego, który wymaga dalszego szczegółowego dopracowania. Należy go jeszcze uzupełnić nowoczesnymi programami i nowoczesnymi metodami nauczania odpowiadającymi potrzebom XXI wieku.
W propozycji nowego systemu szkolnego niczego od nikogo nie zapożyczyłem. Jest to oryginalny projekt oparty na moim, jak już wcześniej wspomniałem, życiowym doświadczeniu, a przeżyłem już 88 lat, więc tego doświadczenia sporo się nazbierało.

W proponowanym systemie edukacji wszelkiego rodzaju egzaminy zostały sprowadzone do minimum. Jakość kształcenia nie powinna opierać się na strachu przed egzaminem, lecz wyłącznie na świadomości ucznia. Każdy egzamin to stres, a jak jest on szkodliwy, to każdy doskonale wie. Poza tym koniec z przygotowywaniem ucznia przez jeden poziom dla poziomu drugiego. Każdy poziom nauczania odpowiada za siebie, za to co potrafił uczniowi przekazać w swoim zakresie. Na ten temat pisałem już wcześniej.

Przedstawiłem moją autorską wersję edukacji szkolnej taką, jak ją sobie wyobrażam, jaka wg mnie powinna mieć zastosowanie praktyczne w naszym szkolnictwie. Ale to nie znaczy, że taka ona będzie w rzeczywistości. O tym, jak zwykle będą decydować władze szkolne, a przede wszystkim zadecydują najwyższe władze w kraju, czyli parlament.

Przesłanie

Zatem młody Człowieku nie myśl, że jesteś pępkiem świata i wszyscy będą wokół ciebie tańczyć i spełniać twoje zachcianki. Ty musisz wiedzieć wcześniej, co jest w twoim interesie i dlatego powinieneś z tego, co ci dają do wykorzystania, wybrać to, co będzie dla ciebie przydatne, a czego będzie ci brakować musisz uzupełnić we własnym zakresie. Musisz tak postępować, aby w przyszłości stać się człowiekiem w pełni przygotowanym do życia. Do życia nie byle jakiego, ale do takiego, jak je sobie wyobrażasz, a ponadto, aby ono dla ciebie było długie, piękne i przyjemne.

W związku z powyższym, uczeń powinien wiedzieć wcześniej, jaki szkoła stawia przed nim cel do osiągnięcia i w jaki sposób ma on do tego celu dochodzić. Dlatego uczeń musi mieć dostęp do programów szkolnych. Ponieważ wiadomo, że nie wszyscy uczniowie są jednakowo uzdolnieni, zdarzają się i tacy, co potrafią opanować materiał w czasie znacznie krótszym niż to przewidziane programem. Dlatego zadaniem szkoły jest wyławianie talentów i stosowanie dla nich indywidualny tok nauczania. Naród potrzebuje ludzi mądrych i wybitnie uzdolnionych, umiejących wprowadzać postęp i dobrobyt nie tylko w kraju, ale nawet na całym świecie.

Nowoczesne programy szkolne powinny być dostosowane do potrzeb XXI wieku. Należy wyeliminować z nich wiedzę przestarzałą i taką, która człowiekowi o określonym poziomie wykształcenia nie będzie w życiu przydatna. Ponadto nie ma sensu narzucać wszystkim jednakowego poziomu we wszystkim, we wszystkich dziedzinach wiedzy. A to dlatego, że jest to zwyczajne marnotrawstwo ludzkich możliwości.
Każdemu uczniowi należy dawać tylko to, na co zasługuje i tylko to i nic więcej. Należy zaprzestać uszczęśliwiać ludzi na siłę, bo to jest marnotrawstwo, jest to tylko strata ponoszona przez ludzkość. Ten kto jest geniuszem w jednej dziedzinie wcale nie musi być takim również w drugiej. Ta zasada musi w każdej szkole obowiązywać. Mówi się, że matematyka uczy logicznego myślenia, dlatego w wielu przypadkach naucza się nawet tego, co przy odpowiednim poziomie wykształcenia nigdy w późniejszym życiu nie będzie wykorzystywane. Wszyscy to znają z własnego doświadczenia. Logiczne myślenie potrzebne jest we wszelkiej działalności człowieka i uczyć tego trzeba na konkretnych, ale użytecznych w praktyce przykładach.
Zatem przestańmy uczyć tego, co nigdy w życiu uczniowi nie będzie przydatne, przestańmy przekonywać, że to jest konieczne, bo wspomaga rozwój logicznego myślenia. Przestańmy wymagać od uczniów opanowywania umiejętności rozwiązywania zadań matematycznych, z którymi oni mając określony poziom wykształcenia, nigdy w życiu się nie spotkają. Podobnie należy postępować w okresie nauki szkolnej odnośnie wszystkich pozostałych przedmiotów.
Władze szkolne muszą mieć świadomość, że dla młodzieży szczególnie uzdolnionej należy tworzyć klasy specjalne oraz indywidualny tok nauczania w celu wyłowienia talentów. Należy skończyć z twierdzeniem, że wszyscy uczniowie mają prawo do jednakowych warunków kształcenia, bo to prowadzi tylko do tzw. „urawniłowki”. W konsekwencji prowadzi to do ogólnego pogorszenia poziomu i wyników nauczania.

Na koniec należy dodać, że w opracowywanych programach nauczania powinno się uwzględniać takie nauczanie naszej młodzieży, aby ona w życiu zawsze swoją działalność opierała wyłącznie na wiedzy i doświadczeniu niekoniecznie tylko swoim, natomiast nawoływanie do „trzymania kciuków” za jakąś sprawę, (między innymi stosowane często przez rządzącą nami władzę) zostawiała domorosłym nieukom i kretynom.
Ludzie opamiętajcie się! Mamy już XXI wiek, a wy chcecie różne problemy rozwiązywać przez „trzymania kciuków”? To już szczyt głupoty!